Obecna hucpa w postaci koczowiska w sali sejmowej, a także wcześniejsze przypadki blokowania mównicy, skłaniają do zastanowienia, czy nie ma możliwości takiego usprawnienia pracy Sejmu, aby , przy zachowaniu możliwości prezentacji różnych poglądów, zapewnić sprawne prowadzenie obrad.
Taką opcją wydaje się nieco inne usytuowanie mównicy sejmowej. Nie centralnie względem sejmowego gremium, a nieco z boku. Do tego potrzebny byłby też telebeam wyświetlający nagranie z mównicy.
W gestii prowadzącego obrady byłoby zawiadywanie fonią i wizją - jeśli zgłaszajacy chęć wypowiedzi przekracza limit czasowy, bądź świadomie stara się blokować mównicę - przekaz zostałby wyłączony, a obrady prowadzone zgodnie z porządkiem.
Samo usytuowanie centralne mównicy sejmowej wynika przecież nie z jakiejś nienaruszalnej tradycji, ale z racji zapewnienia mówiącemu jak najlepszej możliwości wypowiedzi i przekazu, co wobec braku nagłośnienia było ważne, ale też z tej racji, aby Marszałkowi umożliwić łatwą ingerencję wobec warchołów okupujących mównicę, do czego służyła laska marszałkowska. Bo nie do stukania o podłogę przecież.
Owszem, warto byłoby pomyśleć o dostosowaniu regulaminu pracy Sejmu do zmienionych okoliczności; są wszak wicemarszałkowie różnych opcji, a ostatnia propozycja PiS, aby co piąta sesja Sejmu była przygotowywana i prowadzona przez opozycję - jest tu bardzo ciekawa. Są to zatem kwestie do przemyślenia - zmiana nie powinna wywołać nadmiernych perturbacji, a wydaje się potrzebna.
