Z wielkim niesmakiem obserwuję zdarzenia w Sejmie; nie jestem wielbicielem tej instytucji, ale odgrywa ona istotną rolę w strukturach państwa i z tej choćby racji potrzebna jest powaga, a nawet majestat; wszak jest to instytucja Rzeczypospolitej.
Tymczasem zasiadające w Sejmie sfory poselskie podważają resztki szcunku i godności tej instytucji. Sprawa wyjmowania kart do głosowania i udawanie, że tam nie ma tych "przedstawicieli jakiegoś narodu" budzi już nie niesmak, a obrzydzenie.
Czy społeczeństwo polskie też może udawać, że go nie ma jeśli trzeba bedzie dostosowywać się do praw ustanowionych przez Sejm - takich, które społeczeństwu nie odpowiadają? Czy można stosować wybiórczą postawę względem zasad współżycia?
Są granice, których przekraczać nie wolno. Nie można robić chlewu z Sejmu, a do tego prowadzi totalna obstrukcja jaką stosują posłowie opozycji.
Sytuacja jest o tyle kuriozalna, że raz rozpoczęty proces jest trudny do zatrzymania. Nawoływanie do niepłacenia abonamentu RTV przez PO (Tusk) doprowadziło do poważnych perturbacji w postawach ludzi względem państwa. A przecież obecna sytuacja daleko bardziej podważa konsensus społeczny.
Gdyby nastąpiła zmiana władzy - odium obecnego procesu degeneracji instytucji pozostanie. Państwo i jego instytucje nie są własnością grupki rozwydrzonych, a rozchwianych emocjonalnie "panienek" i ich "prowadzących".
W czasie stanu wojennego zastosowano podobne działania względem władz: bojkot instytucji państwowych, gdzie hasłem był "pomidor". Owszem, miało to wówczas znaczny oddźwięk społeczny, ale też skutkowało rozchwianiem poczucia narodowej spójności już w okresie późniejszym. W tamtym czasie w bojkocie brali też udział ówcześni celebryci: aktorzy, dziennikarze itp. związania z opozycją.
Mam sugestię, aby ta grupa społeczna powtórzyła manewr i odsunęła się od życia publicznego. Myślę, że dałoby to wyraźny obraz preferencji społecznych.
Komentarze