"Trylogia" Sienkiewicza: "Ch..., d... i kamieni kupa..." jest, na dobra sprawę, patriotyczną refleksją, tyczącą sytuacji w kraju. Czemu budzi tak negatywne reakcje? I czyje?
Poprzednie dwie "wredne" notki o kobietach miały za cel zastanowienie się nad przyczynami wskazanego przez klasyka stanu rzeczy i zapoczątkowanie rozważań nad możliwością odbudowy Rzeczypospolitej.
A ta na rodzinie stała.
Liczyłem, że kobiece uwagi tyczące problemu mogą być przydatne. A tymczasem ograniczyły się do mentalnego zakresu wskazanej "trylogii".
Wniosek jest jeden - kobiety są już tak zdemoralizowane i zblazowane, że nawet nie wiedzą czego mają chcieć.
Specjalnie pominąłem wątek intelektualnego wkładu kobiet w rozważenie sytuacji - na to nie można z założenia liczyć; przekracza zakres kobiecej percepcji.
I to nie jest moje widzimisię, ale konstatacja tycząca uwag kobiet tyczących tematu;one potrafią oceniać sytuację i wnioskować WYŁĄCZNIE na podstawie własnego, indywidualnego przekonania. Logika i fakty nie maja żadnego znaczenia. "Kobieta uważa" - więc tak jest i tak musi być. Jeśli jest inaczej, to wina świata, a mężczyzn w szczególności.
Wcześniej pisałem o samodzielności kobiet w pewnym zakresie podejmowania decyzji jakie mają kobiety w Cywilizacji Polskiej, gdzie mają prawa równe męskim, a co wobec wprowadzanej wielokulturowości skutkuje usunięciem (łatwym) wszelkich barier etycznych.
Jest jeszcze jedna cecha, która obecnie się ujawnia. Otóż kobiety u nas już nie wiedzą czego mają chcieć.
Bo prawa mają równe, a wręcz znacznie większe niż mężczyźni. Kobiety są chronione zarówno prawnie jak i jeszcze obowiązującym obyczajem. Bo jeśli do kilku stanowisk pretendują przeciętni mężczyźni i głupie kobiety, a obowiązuje parytet....
Właśnie z tego, że "nie wiedzą czego chcieć" - wynikają obecne problemy. Okazuje się, że to mężczyźni powinni rodzić dzieci - dla kobiet to za trudne zadanie. Mogą się zmęczyć.
Prowadzenie domu - toż to męska tyrania.
Pracować? Jak można kobietę przymuszać do jakichś obowiązków? Ona ma tylko "leżeć i pachnieć".
Że przesadzam?
Nie sądzę. Jedynie wskazuję postawy jakie są udziałem coraz większej części kobiecej populacji.
Skąd biorą się te postawy?
"Polska norma' wyrytą obyczajem i tradycją jest szacunek i spełnianie potrzeb kobiet. Z racji roli przez nie pełnionych. Także po to, aby te role mogły spełniać dobrze. Czyli zapewnić godny i stosowny warunkom standard zycia. Nie jakiś wydumany, a taki, który wspólnie w rodzinie wypracowują. Bo to nie "za darmo", a praca kobiety w domu jest równie ciężka jak mężczyzny. Tylko inna.
Dlatego kobiety bez skrupułów przyjmują męskie świadczenia. Obyczaj mówi, że im się to należy, a "płacą" swą rolą społeczną.
Obecnie nastąpiło pomieszanie pojęć. Kobiety dominują w społeczeństwie, ale chcą utrzymać swój status "biorczyń świadczeń" - zarówno materialnych jak i społecznej estymy.
To stąd wieczne pretensje do mężczyzn, że dają im mniej niż one by chciały. Zawsze to będzie za mało. Zarówno w domu - rodzinie jak i społecznie. Ich praca ZAWSZE jest za nisko wynagradzana. ZAWSZE wymagania są za duże. ZAWSZE są niezadowolone.
I tylko na końcu pojawia się pytanie - czy warto pracować na rzecz podtrzymywania takiego społeczeństwa? Po co? Aby być służącym we własnym domu? Status kobiet jest wynikiem męskiej pracy. Kobiety są kultywują życie, ale go nie kreują. O tym kobiety rzadko pamietają.
Czy mężczyźni są odpowiedzialni, pracowici, waleczni? Nie twierdzę, ze tacy są. Ale czy takich kobiety oczekują? Czy na takich wychowują?
Cóż. Aby naprawić - najpierw trzeba dokonać diagnozy stanu. "Trylogia" Sienkiewicza jest tu całkiem trafnym opisem.
