To pierwsza notka cyklu jaki chcę przedstawić. Będzie to kilkadziesiąt notek nawiązujących, bądź często będących fragmentami książki „Systemy filozoficzne a polskość”. Książka będzie niedługo dostępna w wersji papierowej w księgarniach poprzez dystrybucję firmy „Antyk”, a w wersji elektronicznej – poprzez „Azymut” (aktualnie prowadzone są negocjacje – zawieranie umowy itd.).
Znajomym mogę wysłać sam – bezpośrednio.
Polska – to wartości, których rozumienie ukształtowane zostało słowiańskim rodowodem i dziedzictwem dzieła Przodków budujących Rzeczpospolitą, spójnych ze Słowem Dobrej Nowiny głoszonej przez Chrystusa.
Polskość – to sposób życia, gdzie wartości (tak ukształtowane), stanowią odniesienie dla tworzenia relacji społecznych.
Polacy – to ludzie wypełniający w swym życiu zasady polskości obyczajnością i prawem.
Rzeczpospolita – to kształt organizacyjny struktury społecznej, gdzie realizowane są idee polskości.
Proszę od razu zauważyć, że Polakiem nie staje się poprzez urodzenie (związek krwi), ani też poprzez miejsce urodzenia (terytorium). Polakiem jest się przez wybór wartości – polskich wartości.
Jest to istotna różnica w stanowisku tu przedstawionym, a poglądem Dmowskiego, gdzie Dmowski przyjmował, że JEST Polakiem i dlatego ma polskie obowiązki, gdy tutaj Polakiem staję się ktoś, kto te polskie obowiązki wypełnia.
(Zaznaczam kwestię, gdyż w czasach życia Dmowskiego, Jego stanowisko mogło być akceptowane, ale obecnie, wobec wielokulturowości, utraciło swą moc oddziaływania. Dodatkowo – bezkrytyczne ujęcie prowadzi do nacjonalizmu, co jest sprzeczne z ideą polskości.).
To najkrótsza definicja idei jaką jest Polska i polskości jako sposobu życia. Dopiero na tej podstawie można rozważać rozumienie i odczuwanie wartości jakimi są Prawda i Piękno stanowiącymi bazę dla kształtowania polskiej świadomości. Odmienność rozumienia i odczuwania jest podstawą budowy odrębności – własnych struktur społecznych pozwalających na życie w zgodności z wyznawanymi wartościami. To zaś jest tworzywem odrębności cywilizacyjnej. Dopiero na tej podstawie można mówić o istnieniu Polskiej Racji Stanu jako sposobu odnoszenia się do zdarzeń i zjawisk zewnętrznych Cywilizacji Polskiej.
O ile Cywilizacja Polska nastawiona jest na współżycie, gdzie odrębne byty nie są traktowane antagonistycznie, to te odrębne idee cywilizacyjne traktują nas zawsze z wrogością, gdyż samo istnienie idei egalitarnego współżycia jest dla nich zagrożeniem.
Stąd względem Cywilizacji Polskiej wykazują wrogość wszystkie doktryny „sąsiadujące”. Wrogi jest w takim samym stopniu narodowy socjalizm, narodowy komunizm jak i narodowy katolicyzm chowający się za sztandarem Narodowej Demokracji. Konieczne jest zaznaczenie, że te „narodowe {-izmy}” są zakorzenione w judaizmie.
Jeśli porównać doktryny, to charakteryzuje jeden element wspólny – potrzebują wroga, którego chcą zwalczać. Czy wrogiem jest komuna, kler, czy Żydzi, to czynnik drugorzędny. Jeśli raz przyjęta zostanie opcja, że winien jest jakiś czynnik zewnętrzny, to zawsze przyczyny niepowodzeń będzie się upatrywać w takich czynnikach zmieniając je jedynie stosownie okolicznościom.
W jaki sposób kształtowane jest rozumienie i odczuwanie wartości, które doprowadziły do Polskiej Odrębności Cywilizacyjnej?
Tym rozważaniom poświęcona jest druga z napisanych przeze mnie książek: „ Systemy filozoficzne a polskość”.
Efektem spotkania, które miało (ma) doprowadzić do powstania spółdzielni blogerskiej, która przejęłaby pieczę nad portalem „NEON24.PL” była sugestia, aby odbyć spotkanie założycielskie u mnie właśnie na początku czerwca. Nie wycofuję się z propozycji, zaznaczam jedynie, że jest to udostępnienie miejsca na spotkanie, a nie jego organizacja; ta może wynikać z woli uczestników i innych osób zainteresowanych.
Jeśli przedstawione na wstępie definicje są akceptowalne – mogą stać się podstawą do utworzenia konfederacji różnych opcji na rzecz określenia kształtu Rzeczypospolitej, gdzie wspomniane założenia mogłyby być realizowane. Tryb dyskusji – „sejmikowy”.
Dalszym krokiem – to powołanie zalążka struktury organizacyjnej przygotowującej działania. Przy dobrej woli – mógłby to być ośrodek koordynacyjny (ale nie decyzyjny) dla lokalnych, tworzących się struktur opozycji antysystemowej, mogący nawiązać współpracę środowiskową z Kukizem. Bo chyba jest oczywistym, że obecnie, nawet przy różnicach poglądów, jedynie współpraca na bazie podstawowych ustaleń ze środowiskiem Kukiza, może przynieść znaczący efekt w jesiennych wyborach.
UWAGI EDYTORSKIE
W tym cyklu publicystycznym zamierzam restrykcyjnie traktować wszelkie komentarze dotyczące tu poruszanej tematyki; nie tylko komentarze będą usuwane, ale także banowani wszyscy komentatorzy, którzy pojawią się tu z nie merytorycznymi uwagami. Cywilizacja Polska to egalitarny elitaryzm. Aby zaś ukształtować taką egalitarną elitę – można to zrobić, ale wyłącznie przy wysokich wymaganiach.
Całość koncepcji będę sukcesywnie prezentował. Jednak wskazanym jest, aby przeczytać w całości wspomnianą książkę, gdyż dyskusja „częściowa” ma sens tylko wtedy, gdy ma się wyobrażenie całości.
Całość prezentacji – to przedstawienie koncepcji zaczynając od podstaw filozoficznych. Nie przewiduję zatem dyskusji nad tymi założeniami. Proszę zatem o powściągliwość w komentarzach, gdyż może to dotyczyć wyjaśnień, a nie „udziału” w koncepcji. Współudział będzie mile widziany na etapie tworzenia propozycji realizacyjnych.
Kolejna kwestia – to forma: obowiązują polskie formy grzecznościowe. Restrykcyjnie. Szczególnie względem „nickowców”. Formy „anglosaskie” – to moim zdaniem, przejaw niższej kultury, a to będzie tępione. Jeśli zamieszczać komentarz – to sensowny i w stosownej formie; ilość komentarzy nie jest ważna – to cykl bardziej do czytania niż polemiki – wymagający zastanowienia i przyjęcia, bądź odrzucenia. Ale nie modyfikacji.
Teksty cyklu mogą być zamieszczane na innych portalach z zaznaczeniem źródła.
